Er zijn veel verschillende soorten tandwielen, waaronder rechte cilindrische tandwielen, spiraalvormige cilindrische tandwielen, kegelwielen en de hypoïde tandwielen die we vandaag introduceren.

1) De kenmerken van hypoïde tandwielen

Allereerst is de ashoek van het hypoïde tandwiel 90° en kan de draaimomentrichting worden gewijzigd naar 90°. Dit is ook de hoekconversie die vaak nodig is in de auto-, vliegtuig- of windenergie-industrie. Tegelijkertijd worden tandwielen met verschillende afmetingen en een verschillend aantal tanden in elkaar geschoven om de functie van het verhogen van het koppel en het verlagen van de snelheid te testen, wat algemeen bekend staat als "koppeltoenemende en -afnemende snelheid". Als een vriend die auto heeft gereden, vooral in een handgeschakelde auto tijdens het leren rijden, bijvoorbeeld bij het beklimmen van een heuvel, je in een lage versnelling laat schakelen, is het in feite de bedoeling om een ​​paar versnellingen te kiezen met een relatief hoog toerental, dat wordt geleverd bij lage snelheden. Meer koppel, dus meer vermogen voor het voertuig.

Wat zijn de kenmerken van hypoïde tandwielen?

Veranderingen in de transmissiekoppelhoek

Zoals hierboven vermeld, kan een hoekverandering van het koppelvermogen worden gerealiseerd.

Kan grotere lasten weerstaan

In de windenergiesector wordt in de auto-industrie, of het nu gaat om personenauto's, SUV's of bedrijfsvoertuigen zoals pick-uptrucks, vrachtwagens, bussen, enz., gebruikgemaakt van dit type windenergie om meer energie te leveren.

Stabielere transmissie, laag geluidsniveau

De drukhoeken aan de linker- en rechterkant van de tanden kunnen inconsistent zijn, en de glijrichting van de tandwielen die in elkaar grijpen loopt langs de tandbreedte en het tandprofiel. Een betere tandwielingrijppositie kan worden bereikt door ontwerp en technologie, zodat de gehele transmissie belast wordt. De volgende is nog steeds uitstekend in NVH-prestaties.

Instelbare offset-afstand

Door het verschillende ontwerp van de offset-afstand kan het worden gebruikt om te voldoen aan verschillende ruimte-ontwerpvereisten. In het geval van een auto kan het bijvoorbeeld voldoen aan de bodemvrijheid van het voertuig en de passeerbaarheid van de auto verbeteren.

2) Twee verwerkingsmethoden voor hypoïde tandwielen

Het quasi-dubbelzijdige tandwiel werd in 1925 geïntroduceerd door Gleason Work en is al vele jaren in ontwikkeling. Momenteel is er veel binnenlandse apparatuur beschikbaar voor de bewerking, maar de relatief hoge precisie en hoogwaardige bewerking wordt voornamelijk uitgevoerd door buitenlandse apparatuur zoals Gleason en Oerlikon. Wat betreft de afwerking zijn er twee belangrijke processen voor het slijpen en slijpen van tandwielen, maar de vereisten voor het verspanen zijn verschillend. Voor het slijpen van tandwielen wordt vlakfrezen aanbevolen, terwijl vlakfrezen wordt aanbevolen voor het slijpen.

De tandwielen die met het vlakfreestype worden verwerkt, hebben taps toelopende tanden. De tandwielen die met het vlakwalstype worden verwerkt, hebben tanden met gelijke hoogte, dat wil zeggen dat de tandhoogten aan de grote en kleine kopse kanten gelijk zijn.

Het gebruikelijke verwerkingsproces bestaat grofweg uit voorverwarmen, na de warmtebehandeling en vervolgens afwerken. Voor het vlakgeslepen type moet het na het verwarmen worden geslepen en op elkaar worden afgestemd. Over het algemeen moeten de tandwielen die aan elkaar zijn geslepen, later bij de montage nog steeds op elkaar worden afgestemd. In theorie kunnen tandwielen met tandwielslijptechnologie echter ook zonder afstemming worden gebruikt. In de praktijk wordt echter, gezien de invloed van montagefouten en systeemvervorming, de afstemmingsmodus nog steeds gebruikt.

3) Het ontwerp en de ontwikkeling van de drievoudige hypoïde zijn complexer, vooral onder bedrijfsomstandigheden of bij hoogwaardige producten met hogere eisen, zoals sterkte, geluid, transmissie-efficiëntie, gewicht en afmetingen van het tandwiel. Daarom is het in de ontwerpfase meestal nodig om meerdere factoren te integreren om door middel van iteratie een balans te vinden. Tijdens het ontwikkelingsproces is het meestal ook nodig om de tandafdruk binnen het toegestane variatiebereik van de assemblage aan te passen om ervoor te zorgen dat het ideale prestatieniveau onder de werkelijke omstandigheden nog steeds kan worden bereikt vanwege de accumulatie van de dimensionale keten, systeemvervorming en andere factoren.